Nog maar pas bekroond met de titel van beste bedrijf in de categorie van ‘middelgrote ondernemingen’ in de provincie Henegouwen, sleepte VDW Trans tevens de palm binnen op sectoraal vlak tijdens de eerste Waalse editie van de Gazelles Transport & Logistics. Dat werd afgelopen mei georganiseerd in het kader van de vakbeurs Transport & Logistics Liège. Het is een tevreden, maar verduiveld realistische, Hugues Vandewouwer die ons ontvangt in het industriegebouw dat zijn bedrijf sinds 15 jaar bekleedt in het industriepark van Ghislenghien. Hij praat met ons over groei, concurrentie en het dagelijks leven als baas van een KMO. “Twee prijzen binnenhalen in enkele maanden tijd is een mooie erkenning,” verklaart hij, “maar ik blijf met de voeten op de grond. Ik weet dat de transportactiviteit cyclisch verloopt en dat we vroeg of laat weer alles in het werk zullen moeten stellen om een periode van economische turbulentie zo goed mogelijk te doorstaan. Tijdens de crisis heb ik mezelf gedurende verschillende maanden geen salaris toegekend om een maximum aan vrachtwagens rijdende te houden. Ik weet wat het is om de bodem te raken.” Een eenzaam begin “Ik heb mijn certificaat voor vakbekwaamheid gehaald in 1996, na het behalen van mijn rijbewijs vrachtwagens. Een jaar later, in april 1997, ben ik gestart door het lanceren van VDW Trans als chauffeur/eigenaar. Mijn eerste voertuig was een Scania 4 Serie van 400 pk met korte cabine. Door een basisvoertuig te vragen, waarmee ik mijn werk correct kon uitvoeren, en door een goed gefundeerd dossier voor te leggen, heb ik het vertrouwen gewonnen van Scania Finance. Ik was dus vertrokken voor internationale of andere opdrachten, vaak in onderaanneming.” De activiteiten van VDW Trans nemen hun vlucht in 2002, wanneer de chauffeur/eigenaar zich installeert in het industriepark van Ghislenghien. Twee jaar later werft Hugues Vandewouwer zijn eerste chauffeur aan en helpt zijn vader Jacques, net gepensioneerd na een loopbaan als directeur in het onderwijs, hem met de sociale en administratieve taken. “Indien mijn vader jonger geweest was, dan hadden we samen een carrière kunnen uitbouwen, want wij zijn zeer complementair”, gaat hij verder. Sindsdien is de groei niet meer gestopt. De onderneming telt nu 35 werknemers, waaronder 30 vaste chauffeurs en enkele gelegenheidschauffeurs, onder meer op zaterdag. Eenheid maakt macht De groei zorgt ervoor dat VDW Trans zijn omzetcijfer kan verviervoudigen tussen 2011 en 2015. De geografisch strategische ligging van het bedrijf maakt dat het bedrijf kan meedingen naar contracten voor de grote industriebedrijven op het industriepark, zoals Colruyt en GEFCO. “Toen ik me vestigde in Ghislenghien werkte Colruyt met verschillende transportbedrijven van gemiddelde omvang, alvorens die politiek te herzien en de transporten toe te vertrouwen aan een handvol grote bedrijven.” Een tegenslag voor het bedrijf uit Henegouwen dat op die manier een niet verwaarloosbaar deel van zijn omzet zag verdwijnen. Maar dat was zonder de dynamiek van de baas gerekend. “Ik heb onmiddellijk een gesprek gevraagd met Colruyt om hun uit te leggen dat ze op de verkeerde weg waren door te gaan samenwerken met bedrijven die onder de prijs opereerden.” Enkele weken later kon een van de onderaannemers die geselecteerd waren door de distributiegigant zijn contract al niet meer nakomen en het was dan ook niet verwonderlijk dat de bedrijfsleiding van Colruyt zich tot VDW Trans wendde. “Om aan hun vraag te voldoen was een kritische omvang verreist. Daarop heb ik verschillende transporteurs van middelgrote omvang in de regio gecontacteerd en gezamenlijk voeren we nu regelmatig opdrachten uit voor hun rekening, maar ook voor andere bedrijven.” Trouw aan zijn eerste liefde bleef de baas van VDW Trans zijn vertrouwen stellen in Scania. Ook DAF maakte zijn intrede in de vloot van de onderneming, die momenteel een 28-tal motorvoertuigen telt en een dertigtal opleggers (huifvoertuigen, platformvoertuigen voor voertuigtransport). “Nagenoeg al onze voertuigen maken het onderwerp uit van een onderhoudscontract, waarna we ze zelf verder onderhouden. Voor de banden werken we samen met een centrale, het monteren doen we zelf.” Polyvalentie Als men hem vraagt wat vandaag de sterkte van zijn bedrijf is, dan moet Hugues Vandewouwer niet lang nadenken om het over zijn personeel te hebben. “Onze eerste chauffeur, aangeworven in 2004, maakt nog altijd deel uit van het bedrijf. Wij willen een evenwicht behouden in de leeftijden van onze chauffeurs en werven zowel ervaren mensen uit de regio aan als jonge chauffeurs met een diploma van het FOREM. We proberen een vaste kern te behouden en een evenwichtige leeftijdspiramide, maar het beroep staat in zo’n slecht daglicht dat het moeilijk is om de jongeren te behouden. De gemiddelde leeftijd van de Belgische chauffeur blijft toenemen. De opleiding van het FOREM is eerder kwalitatief, maar bepaalde aspecten van het beroep komen er niet aan bod, zoals de geografie van ons land en de technische basisprestaties. Sommige jonge kandidaten konden bijvoorbeeld nog geen band vervangen voor ze bij ons kwamen.” Een andere troef voor de transporteur uit Ghislenghien is de veelzijdigheid. De onderneming werk voornamelijk met huifopleggers voor de sectoren van de grote distributie, de staalnijverheid en brouwerijen, maar verzekert tevens transporten met kipopleggers, de distributie van voertuigen en het vervoer van materiaal naar de werven. “In het seizoen doen we ook mee aan het ophalen van de bieten”, voegt Hugues Vandewouwer er met een glimlach aan toe. Hij neemt zelf nog regelmatig plaats achter het stuur van een trekker voor bepaalde opdrachten, onder meer voor internationale ritten of wanneer de planning overbelast geraakt. “Ik blijf daardoor in contact met mijn chauffeurs”, besluit hij. “Het laat me toe te weten wat ze dagelijks tegenkomen en zo kan ik hun het materieel geven om hun beroep correct uit te voeren.”