Vandaag vergaderen de intersectorale werkgeversfederaties met premier Alexander De Croo om van de federale regering hopelijk maatregelen te krijgen die hen zullen helpen de energiecrisis het hoofd te bieden. De indexering van de lonen zal opnieuw op tafel komen, en voor de transporteurs is dit een cruciaal debat.
Voor een Belgische vervoerder vertegenwoordigt brandstof tussen 23 en 25% van de kostprijs. De sterke prijsstijgingen van diesel (om nog maar te zwijgen van HVO of LNG…) zijn voor sommige maanden een eerste economische schok geweest, maar de meeste vervoerders (vooral die met een dieselclausule) zijn er tot dusver in geslaagd de klap op te vangen. Tot dusver is de economische context nog steeds gunstig voor hen, aangezien er meer vraag dan aanbod was. Met andere woorden, er waren niet genoeg vrachtwagens op de weg om aan de vraag te voldoen, en dit heeft de vervoerders in een betere positie gebracht om over hun tarieven te onderhandelen.
Tegelijkertijd doet de snel stijgende inflatie het schrikbeeld opdoemen van een loonindexering met dubbele cijfers begin 2023. Deze sterke stijging van de eerste post van de kostprijs (van 25 tot 33% naar gelang van het soort vervoer) zou komen na een aanvankelijke stijging met gemiddeld 6% in de afgelopen maanden. Volgens Pieter Timmermans (VBO) is de loonachterstand van België ten opzichte van zijn buurlanden opnieuw gestegen tot 16%, waardoor Belgische bedrijven veel contracten zouden kunnen mislopen. Maar voor de vervoerders zal deze loonhandicap waarschijnlijk worden gevoegd bij een ander, veel verontrustender verschijnsel: als de loonindexering plaatsvindt op een moment dat de vraag naar vervoer is gedaald, zal het voor hen veel moeilijker zijn om deze door te berekenen in hun verkoopprijzen.
Dit risico van een “schaareffect” is des te reëler gezien het toenemend aantal productieverminderingen of zelfs gedeeltelijke sluitingen van fabrieken in België (Sioen is het laatste voorbeeld). De energiecrisis zou dus een indirect effect hebben op de vervoersbedrijven, op een moment dat hun kosten opnieuw de pan uitrijzen. Deze situatie moet op twee niveaus worden vermeden: interprofessioneel (via discussies over de wijze waarop de loonindexering op 1 januari 2023 zal worden toegepast) en sectoraal (de defiscalisering van de wachturen, een oude zeeslang die periodiek weer de kop opsteekt). Het voortbestaan van veel bedrijven in 2023 staat nu op het spel…
En om de zaken nog ingewikkelder te maken, zullen de vervoerders alles in het werk moeten stellen om hun personeel (dat ook onder druk staat van de inflatie en de energiecrisis) niet te demotiveren. Met een lijst van tekorten zo lang als een dag zonder brood, is dit niet het moment om uw arbeidskrachten te verliezen…
