Alle studies zijn het erover eens: de Belgische transportbedrijven kampen met een heus tekort aan professionele chauffeurs. Waarom zien we dit verschijnsel sinds de tweede helft van 2016 nu plots weer zo bruusk opduiken? Enerzijds omdat de conjunctuur vrij goed is, maar ook de afsluitdatum 10 september 2016 die het einde van de eerste fase van de Code 95 aangaf, heeft een rol gespeeld… Een aantal aanwijzingen liegen er niet om: de transporteurs geven toe dat ze in 2017 wagens op het parkeerterrein moeten laten staan omdat ze geen chauffeur vinden. En vandaag de dag kopen velen pas een nieuwe vrachtwagen wanneer ze zeker zijn dat ze er ook een bestuurder voor hebben. Zoiets was al sinds 2007 niet meer voorgevallen. De dieper liggende oorzaken van het probleem zijn nochtans al jaren gekend: het chauffeursbestand is sterk verouderd en er vertrekken meer oude chauffeurs dan dat er jonge bijkomen. Bovendien valt het aantal jongeren dat in het professionele onderwijs een erkende opleiding volgt tot een dramatisch laag niveau terug. Gedurende bepaalde tijd dachten we dat de oplossing misschien kon komen van chauffeurs uit het voormalige Oostblok die volgens de regels en met een Belgisch contract waren aangenomen. Maar dit achterdeurtje is zijn doel voorbijgeschoten. Ook de gemiddelde Poolse chauffeur is niet altijd langer bereid om zijn familie op te offeren om twee maanden lang in België te komen werken, waar het leven duurder is dan bij hem thuis en waar er, eerlijk is eerlijk, toch vaak op hem wordt neergekeken. Nochtans zijn er ook bedrijven die nog steeds zonder al te veel problemen nieuwe werknemers vinden. Reputatie is hierbij echt van belang, het gaat dus niet alleen om het loon. Bedrijven die respect hebben voor hun personeel, met een dispatching die niet is vervreemd van de realiteit op het terrein, die de nodige maatregelen nemen om de diverse voorschriften na te leven… en die op tijd en stond betalen, worden door de chauffeurs aan elkaar aanbevolen. De andere transporteurs zouden dus eigenlijk best eerst in eigen boezem kijken en dat is uiteindelijk geen ongezonde situatie. Die zal aanhouden tot de economie opnieuw stokt. Intussen zien we interessante individuele en collectieve initiatieven opduiken: job days, pools van chauffeurs (al dan niet georganiseerd door interimbureaus)… ook hier kunnen we slechts hopen dat de initiatiefnemers succes hebben… en zo ja, dan is dat pech voor de anderen!