Handel vindt op steeds grotere schaal en bovendien meer digitaal plaats. Mede daardoor hebben veel bedrijven een aanzienlijke groei kunnen doormaken. Tegelijkertijd nemen met de verregaande internationalisering en digitalisering ook de risico’s toe. Een van die risico’s is het zakendoen met bedrijven of organisaties die op sanctielijsten staan, de zogenoemde ‘denied parties’ of ‘restricted parties’. Door Jos Nuijten Traditionele aanpak schiet tekort … Veel bedrijven zijn in de veronderstelling dat zij deze risico’s met hun bestaande, traditionele export-compliance-voorzieningen in de hand hebben. De praktijk leert dat dit niet altijd zo is. Export-compliance is vaak nog gebaseerd op het handmatig controleren van partijen waarmee zaken wordt gedaan. Maar zwarte lijsten veranderen continu en een bedrijf dat vandaag nog op de witte lijst staat, kan morgen als ‘restricted’ door het leven gaan. Bedrijven lopen op deze manier eerder het risico van ‘false positives’ en hebben veel werk aan het onderhouden van data in ERP- en andere informatiesystemen, die bovendien vaak losstaan van hun exportsystemen. … met hoge boetes tot gevolg Daarnaast stellen overheden steeds strengere eisen aan de zorgplicht van bedrijven en delen autoriteiten hoge boetes uit als blijkt dat er zaken gedaan zijn met een restricted party. Zo kreeg de Chinese telecommunicatieleverancier ZTE eerder dit jaar van de Amerikaanse toezichthouder OFAC een boete van bijna 900 miljoen dollar opgelegd voor handel met Iran. Al wat langer geleden kregen ING, ABN-AMRO en Commerzbank vanuit Amerika sancties opgelegd, omdat ze zaken hadden gedaan met Sudan, Iran, Birma en Cuba. Die landen stonden namelijk op de sanctielijst. Deze boetes onderstrepen duidelijk het belang van een juiste aanpak van Denied Party Screening (DPS) – het structureel screenen van alle handelspartijen. Koppeling met andere platforms Voor Europa is in dit verband onder meer de European Union Sanctions List (EUSL) van belang. Aangezien de handhaving een zaak is van individuele lidstaten, is het niet mogelijk om klakkeloos te vertrouwen op deze lijst, die veelal te vinden is op de websites van individuele Europese overheden. De actualiteit van de lijst hangt af van de mate waarin elke lidstaat die lijst bijhoudt. En met de huidige enorme groei van grensoverschrijdende e-commerce in Europa wordt dat alleen nog maar belangrijker. Daarbij maken e-commercebedrijven gebruik van veel verschillende platforms, zoals Magento, WooCommerce en Shopify. Die maken het op de juiste manier screenen nog weer complexer. Maar door deze platforms te integreren met DPS-systemen, zijn checks verregaand geautomatiseerd uit te voeren. Dat geldt overigens ook voor bestaande ERP-systemen, die te koppelen zijn aan een DPS-omgeving om de risico’s te verlagen. Veelzijdig DPS-systeem Een modern DPS-systeem consolideert alle sanctielijsten en zorgt dat ze continu up-to-date zijn. Daarbij ondersteunt het niet alleen bij actuele uitdagingen op het gebied van sanctielijsten, maar ook de meer traditionele uitdagingen op het gebied van export, evenals zeer specifieke vraagstukken over mogelijke handelspartners. Descartes biedt in dit verband weboplossingen die toegang bieden tot een uitgebreide database van restricted en denied parties. Daarnaast levert Descartes mogelijkheden om Enterprise Resource Planning- (ERP), Customer Relationship Management- (CRM) en Global Trade Management-systemen (GTM) van klanten te voeden met informatie over restricted parties. Deze oplossingen zorgen ervoor dat bedrijven zonder kostbare on-premise oplossingen, compliant zijn en megaboetes kunnen voorkomen. Deze blog werd geschreven door Jos Nuijten, VP Network Integration Strategy van Descartes