Met een en dezelfde stem… klonk het nog
Op 14 januari van dit jaar organiseerden de drie Belgische beroepsorganisaties uit het wegtransport hun gemeenschappelijke nieuwjaarsreceptie. De federale mobiliteitsminister François Bellot was op post en het debat tussen de minister en de federaties verliep in een gemoedelijke sfeer. Het moet gezegd dat Bellot als verdediger van de Belgische transporteurs meer dan zijn best heeft gedaan tegenover een Commissie, die uitblinkt in besluiteloosheid. Gelet op de verregaande regionalisering van het wegtransport, heeft de minister niet zoveel meer in de pap te brokken. Het weerhield er hem niet van (zie vorige pagina’s) om een ‘ballonnetje’ op te laten, waarvan we hopen dat het na de verkiezingen een kans zal krijgen: hij wil de negatieve gevolgen van de zesde staatshervorming uitvlakken door nieuwe vormen van samenwerking tussen de gewesten in het leven te roepen. Febetra, UPTR en TLV keken hun leden dus recht in de ogen op 14 januari en hadden als slogan voor ‘met een en dezelfde stem’ gekozen. Bijna dag op dag een maand later, lijkt een zaak uit het verleden roet in het eten te gooien. Het betreft een ‘oorlogskas’ van het voormalige NBFBV die aanleiding heeft gegeven tot een (ultiem) cassatieberoep van UPTR en TLV, terwijl Febetra, dat zich op het einde van de jaren tachtig uit de NBFBV terugtrok, zich in eerste aanleg nog had aangesloten bij de juridische stappen van TLV en UPTR.
3.000 chauffeurs vinden en opleiden, zoals in Nederland, lijkt ons een nuttige besteding van een oorlogsschat van één miljoen euro…
Los van de uiteindelijke uitspraak in cassatie, is het duidelijk dat de drie beroepsorganisaties geen goede beurt gemaakt hebben. Noch over de manier waarop ze zich destijds afscheurden van het voormalige NBFBV (deze zaak is overigens al verjaard, Edelachtbare), noch over de manier waarop ze de erfenis aan het verdelen zijn. Een erfenis die, afhankelijk van de bron, meer dan één miljoen euro zou bedragen. Volgens juristen kunnen de activa van een vzw in vereffening alleen maar ten goede komen aan een organisatie met gelijkaardige doeleinden, meer bepaald de beroepsverdediging in de ruime zin van het woord. Misschien dat de oprichting van een grote en eengemaakte transportfederatie enig soelaas kan bieden? Sinds 13 februari is dit jammer genoeg een iets grotere illusie geworden. Terwijl de Belgische beroepsorganisaties een robbertje aan het uitvechten zijn over dit miljoen, is de transportsector in Nederland er op een jaar tijd in geslaagd om 3.000 chauffeurs te vinden, op te leiden en in dienst te nemen. Zou het niet beter zijn om zich hier op te focussen? Claude Yvens, Hoofdredacteur.
