Er was niet naast te kijken, het nieuws dat de Chinese e-truckbouwer Windrose plannen zou hebben voor een fabriek in Antwerpen. Aan de hoerastemming in de eerste berichten af te lezen lijkt de zaak zo goed als rond. Navraag op het terrein leert dat we voorlopig toch het beste in de voorwaardelijke wijs spreken over dit project …
Een nieuwe Windrose-fabriek zou sowieso een opsteker zijn voor de maakindustrie in de brede Antwerpse regio, waar de faillissementsperikelen bij bus- en trailerbouwer Van Hool momenteel voor ongerustheid zorgen bij duizenden werknemers en toeleveranciers. Is de zaak in kannen en kruiken? Nog lang niet.
De berichtgeving over de Antwerpse plannen van Windrose-ceo Wen Han lijkt een voorafname te nemen op de feestelijkheden. Toegegeven, als je als ceo een foto deelt met de Antwerpse Big Boss Bart De Wever en de voorzitter van de Antwerpse VOKA-afdeling, en als je daarbij ook nog eens een schaalmodel van je truck vasthoudt, dan wekt dat hoopvolle vooruitzichten. In Le Monde liet Wen Han optekenen dat de plannen voor een Europees hoofdkantoor en een assemblagefabriek vergevorderd zijn. Uitspraken die de beleidsmakers en captains of industry als muziek in de oren zullen klinken.
En Antwerpen hééft troeven als uitvalsbasis. De centrale ligging van de haven in West-Europa, bijvoorbeeld. De know-how op het gebied van voertuigexport- en import, zowel in Antwerpen als in Zeebrugge. Een petrochemische cluster vlakbij. Een enorme reserve aan kortgeschoolde profielen in Antwerpen zelf. Operatoren die wel weg weten met lading die niet in een container past, wat ook niet te onderschatten is bij de bouw van een fabrieksinstallatie. Havenarbeiders die weten wat ‘handle with care’ betekent. Overheden die gul de subsidieportefeuille trekken als er jobs kunnen worden gecreëerd.
Maar dàt de fabriek er komt wil voorlopig niemand bevestigen. “De onderhandelingen lopen.,” veel meer krijgen we niet te horen na een belronde in Antwerpen. Misschien ziet de community de bui al hangen? Een vrachtwagenfabriek neerpoten in het Antwerpse havengebied wordt geen sinecure. Concessiegronden zijn schaars en zeer gewild door transport- en logistieke operatoren. Het 88 hectare grote terrein waar vroeger de Opel-fabriek stond, is voorbehouden voor pioniers in de circulaire economie. Het is maar de vraag of Windrose in dat profiel past. En of het terrein, waar de eerste concessies inmiddels zijn vergund, wel plaats biedt aan een grote truckfabiek.
Bovendien: als Wen Han af en toe een Belgische krant leest, weet hij ook dat het geen sinecure is om in België een industrieel project vergund te krijgen. Sterker nog: het eeuwige juridische getouwtrek over de grote werven rond Antwerpen is een achilleshiel voor de toekomst van de Antwerpse haven. Denken we maar aan de juridische verwikkelingen die het Oosterweeldossier vertraagden, de onnavolgbare opeenvolging van nieuwe ontwerpen voor het derde containerdok in de Waaslandhaven (ECA), de aanhoudende strijd tegen de komst van een nieuwe Ineos-ethaankraker in Antwerpen (nog zo’n moment waarop alle Antwerpse gekroonde hoofden gretig op de foto gingen met een buitenlandse ceo, terwijl in de raming van de beloofde investeringen allengs niet meer op een miljardje meer of minder werd gekeken.) Misschien moet Wen ook maar eens bellen met CMB-tech-ceo Alexander Saverys, en vragen hoe het is afgelopen met zijn ambitieuze plannen voor een Antwerpse Maritieme Campus.
Voorlopig lijkt dit project toch een kwestie van eerst zien en dan geloven. Herinneren we ons de plannen die de Chinese autobouwer Thunder Power, die in 2018 aankondigde een fabriek voor elektrische auto’s te gaan opstarten op de voormalige Caterpillar-site in Charleroi. In 2020 stierf dat project een stille dood. Zoals ze zeggen op de Antwerpse dokken: “Met alle Chinezen…”
