Size matters

De huizen in België zijn volgens het OESO bij de minst betaalbare van de hele eurozone, als we kijken naar de verhouding tussen de werkelijk betaalde prijs en het loon. Kijken we naar de markt van logistiek en semi-industrieel vastgoed, dan zien we dat België contradictorisch genoeg net één van de aantrekkelijkste leerlingen van de klas is. Dat blijkt althans uit de vastgoedanalyse die we u verderop in dit nummer presenteren. En dat met twee wereldhavens, een dicht water- en wegennet en een rist aan andere troeven die van ons land een logistieke grootmacht maken (of dat willen we toch graag geloven). Toch, zo blijkt uit diezelfde vastgoedanalyse, bleef de logistieke take-up vorig jaar opnieuw op een relatief laag pitje steken. “Het zal de loonhandicap wel zijn”, horen we u al denken. Niet dat we het tegendeel beweren, maar er zijn onderhand al genoeg voorwoorden aan de loonhandicap gewijd. Geef ons maar logistiek. Tussen begin 2012 en midden 2013 werd in Europa voor bijna 3 miljard euro geïnvesteerd in logistieke ruimtes met een oppervlakte van meer dan 50.000 m². Grote EDC’s en e-fulfillmentcentra schieten als paddenstoelen uit de grond… maar niet in België. Ons land kampt immers met een structureel tekort aan beschikbare gronden in de regio’s waar eindgebruikers zich zouden willen vestigen – de gouden driehoek Brussel-Antwerpen-Gent op kop. Dat twee van de drie voorgenoemde steden figureren in de top 3 van meest filegevoelige steden ter wereld, helpt overigens ook niet. In dit nummer gaan we na hoe de Belgische logistieke vastgoedmarkt evolueert, stuurden we onze redacteurs naar de voornaamste lopende projecten en benadrukken we de troeven waarover ons land ontegensprekelijk beschikt, liever dan ons te verliezen in manco’s en hiaten die er in de ideale wereld ongetwijfeld niet zouden zijn. Anders hadden we u net zo goed een voorwoord over de loonhandicap kunnen voorschotelen, nietwaar?