Positivisme is niet alleen des duivels
Graag wil ik opnieuw een paar zaken met jullie delen die me de voorbije weken zijn bijgebleven, en die ook jullie allicht niet zijn ontgaan. De onstilbare overnamehonger van Jost… op Belgische schaal. Op het moment dat u dit leest, zal de overname van een grote Luikse groep waarschijnlijk in kannen en kruiken zijn. In navolging van de overname van Verbessem is deze nieuwe acquisitie het (voorlopig) laatste wapenfeit van één van de twee Belgische transportreuzen. Net als Essers wil Jost Group in eigen land koste wat kost blijven groeien om op het internationale toneel competitief te kunnen blijven. De consolidatiegolf in de sector laat zich immers ook op veel grotere schaal voelen, getuige nog de recente overname van UTi door DSV. Oordeel zelf: DSV stelt 23.000 mensen tewerk, UTi 21.000… Haantjesgedrag. Net als onze zuiderburen zouden we soms wat chauvinistischer mogen zijn. Of op z’n minst erkenning tonen voor de sterke bedrijven die in ons land actief zijn. De Volvo Trucks-fabriek in Gent bijvoorbeeld, die haar 40e verjaardag viert (1975: 4.000 eenheden; 2015: 45.000), is voortaan de grootste productiesite van de Zweedse vrachtwagenbouwer. Het naburige distributiecentrum is zelfs het belangrijkste ter wereld. Hetzelfde geldt voor DAF Trucks in Westerlo, waar 100 miljoen euro geïnvesteerd werd in een nieuwe lakstraat. Een beetje positivisme is dus wel op zijn plaats, en niet alleen als het over onze nationale voetbalhelden gaat… Het wegvervoer, de eeuwige boosdoener. Niet dat ik mezelf graag in een Calimero-rol wentel (een trainer van een grote Vlaamse club doet dat veel beter dan ik), maar het is overduidelijk dat het imago van het wegvervoer bij het grote publiek (en de media) er niet bepaald op verbetert. Je kan moeilijk anders concluderen als je ziet met welk ‘snobisme’ de media de initiatieven van de transportsector behandelen. Zo nodigde Scania recent de algemene media uit op een perstrip naar Zweden om hun initiatieven rond duurzaam transport bij het grote publiek kenbaar te maken. Niet één journalist van de ‘gevestigde waarden’ in het medialandschap die bereid was om van onder zijn kerktoren te komen… Het deed me een beetje denken aan de sensibilisatiecampagne van FEBIAC, een evenement waarop alle constructeurs aanwezig waren om het imago van de sector op te kalefateren bij het grote publiek. De enige aanwezige journalisten waren de mensen van de vakpers, die al lang op de hoogte zijn van de goede bedoelingen van onze sector. Wraakroepend, toch? Christophe Duckers, Redactiedirecteur.
