Violeta Bulc heeft Europa’s toekomst in handen
Zonder de Europese Commissaris voor Transport macht toe te schrijven die ze niet heeft, moet ik bekennen vol ongeduld uit te kijken naar 31 mei. Vol ongeduld en… met niet weinig ongerustheid. Op 31 mei zal Violeta Bulc immers het resultaat bekendmaken van maandenlang werk en overleg. Dit resultaat komt er in de vorm van een ‘Initiatief voor het Wegtransport’, een maatregelenpakket dat aan alle wetgevende pijlers van het Europese wegtransport zal raken (toegang tot het beroep, rij- en rusttijden, cabotage…) Eerst en vooral zijn we natuurlijk maar wat blij dat bepaalde regels eindelijk worden verduidelijkt. Al te veel van de huidige regels zijn zo lek als een zeef en onzekerheid doet bedrijven geen goed. Het risico om te worden betrapt met je hand in de koekjestrommel terwijl je er net zeker van was geen enkele regel te overtreden, schrikt de echte ondernemer af. Maar in welke richting wil Bulc de regels dan laten evolueren (voor zover het Parlement haar daar natuurlijk in zal volgen…)? Voorlopig wordt in de wandelgangen (zie het artikel over rust in de cabine in dit nummer) en via vakbondsmanifestaties aangegeven dat Europa de arbeidsvoorwaarden van de wegchauffeurs eerder gaat versoepelen in plaats van de lange rust in de cabine zonder meer te verbieden. De redenering hierachter zou als volgt zijn: minder beperkingen = minder moeilijk te controleren = minder problemen. Maar hiermee riskeert de Commissaris de bestaande kloof tussen de landen die de Europese Unie hebben opgericht en de recente leden nog groter te maken. Geen enkel West-Europees land is nog bereid te aanvaarden dat zijn nationale markt door oneerlijke concurrentie wordt leeggeplunderd. In februari hebben die landen de Wegalliantie opgesteld, waarmee ze de Europese Commissie een duidelijke boodschap stuurden. Als er met de maatregelen die Violeta Bulc voorstelt geen evenwichtig concurrentielandschap kan worden gecreëerd (bovendien net op het ogenblik dat Eurocommissaris Marianne Thyssen de kiem voor een sociaal Europa probeert te leggen…), dan zullen een aantal lidstaten geen andere keuze hebben dan nieuwe administratieve barrières op te werpen om hun bedrijven en jobs te beschermen. Wat een anticlimax voor Europa… Het transport, dat eens stond voor de opening van grenzen en uitwisseling, zou zo een uitvergroting worden van een verloren gegane droom. En het is net dankzij die droom, dat mogen we nooit vergeten, dat Europa nu al meer dan 70 jaar geen oorlog meer kent… Claude Yvens Hoofdredacteur.
