Ijsboerke

“Bestelwagens ijsboerke verdwijnen uit het straatbeeld”, zo luidde de kurkdroge krantenkop. ijskoud, voor wie van flauwe woordspelingen houdt. Alsof het allemaal no big deal was. Na veel vijven en zessen was er eindelijk een akkoord gevonden met Glacio voor de overname van ijsboerke, mits één klein detail: die huis-aan-huisbedeling, dat vonden ze bij Glacio toch maar niks. Kwestie van je ziel niet alleen te verkopen, maar hem ineens ook over de kling te jagen. Je ziet, ik ben er nog altijd niet goed van. Samen met de 128 ijsboerkes, voornamelijk chauffeurs, die nu naar een andere job mogen uitkijken. Waarom ik in mijn kindertijd zo’n affiniteit heb opgebouwd met die oranje Mercedes Vario’s van ijsboerke, Joost mag het weten. Ze zijn behoorlijk lelijk, daarover moeten we niet flauw doen. Het toont echter wel aan dat een bestelwagen (samen met diegene die hem bestuurt) een wezenlijke impact kan hebben op de band die een bedrijf met zijn klandizie probeert te smeden. Meteen ook de voornaamste reden waarom horizontale samenwerking in de distributiesector nog steeds zo’n heikel thema is, durf ik te bevroeden. Niets beter voor het imago van je bedrijf dan je goederen correct, op tijd en liefst met stralende glimlach bij je eindklant gaan afleveren met je blinkende bestelwagen op de achtergrond. Als we geen 22.000 exemplaren van deze VAN Management zouden moeten ronddragen, we zouden het zelf ook doen. in een oranje Mercedes Vario.