Toen hij 17 jaar oud was, knalde Denis Colle met zijn Honda Dax tegen een wagen die onverwachts rechtsomkeer maakte. Denis verloor daarbij zijn onderbeen. Het ongeval kreeg hem niet klein. Hij bewees zichzelf eerst als atleet op de Paralympics en vandaag is hij actief als vrachtwagenchauffeur.

De 35-jarige Denis Colle is zwaar invalide. Je zou het niet merken wanneer hij met zijn lange gestalte vlak voor je staat. Om half 5 ’s ochtends ontmoeten we elkaar op de pikdonkere parking van Nachtergaele in Nazareth. Colle koppelt een lege zeecontainer aan zijn vrachtwagen en klimt aan boord van de trekker. We hebben een reis voor de boeg naar Martaineville (ten westen van Amiens) en terug om balen vlas te gaan laden. Nog gauw die CMR invullen en daarna vertrekken we de baan op.

Trouwe hond

Achterin op de slaapbank ligt een bordercollie genesteld. Basile heet hij, wat koning betekent in het Grieks. Tijdens de eerste uren van de rit verkiest de hond zijn roes uit te slapen. De hond en zijn baasje zijn nagenoeg onafscheidelijk. “In de haven is hij niet toegelaten op de kaaien,” vertelt Denis. “Maar voor een rit als dit kan het geen kwaad. Het is echt een meerwaarde voor mij dat hij meekan. Hij is mijn maat, hé.” De Renault trekt op en houdt een snelheid aan van 90 per uur. De autostrade stuurt ons richting Frankrijk.

Denis werkte vroeger 10 jaar in een autogarage als mechanieker. Waarom is hij daar weggegaan? “Het was een klein familiebedrijf dat plotseling overgenomen werd door een veel grotere firma. In een vingerknip werd van mij een nummer gemaakt. Ik kan daar zeer moeilijk mee omgaan.” Eerder op school had Denis automechanica en elektronica gestudeerd. Hij speelde al langer met het idee om vrachtwagenchauffeur te worden. Via VDAB volgde hij een opleiding en hij nam contact op met transportbedrijven. Een van die bedrijven toonde zich niet van de mooiste kant. Denis kreeg de vraag of hij niet beter voor de vuilkar zou gaan rijden.
Ondertussen rijdt Denis zijn derde jaar voor Nachtergaele. Denis: “Het is eigenlijk vader en zoon, en de mama doet de boekhouding. Hier kan je nog de persoon zijn wie je bent.”

Pedalen links, prothese rechts

Het Sociaal Fonds voor Transport & Logistiek betaalde aan Nachtergaele de aanschaf terug van een aangepaste camion. Links van de stuurkolom staan twee extra pedalen geïnstalleerd. Deze bedient Denis met zijn linkervoet. Het valt op dat de gaspedaal uiterst links staat en de rem naar het midden toe. Het lijkt niet zo praktisch, maar zo schrijft het rijgeschiktheidscentrum CARA het voor.
Als 17-jarige kwam Denis onder een wagen terecht terwijl hij reed met zijn Honda Dax. Hij liep een zware verwonding op en zijn rechteronderbeen werd afgezet. Nu Denis 35 jaar is geworden, leeft hij langer met prothese dan zonder. Daags voor onze rit vierde Denis zijn verjaardag. Hij ging kitesurfen aan de kust samen met zijn vaste vriendin Delphine. En met Basile uiteraard. Daarom dat de hond versuft vanachter in de cabine ligt.

“Het is belangrijk dat ik fit blijf, ook omdat de prothese moet blijven passen,” zegt Denis. De eerste tekenen van vetbandjes baren hem zorgen. Het zittende beroep van chauffeur heeft zo zijn nadelen, zeker in combinatie met de energiedrankjes die daar soms bij komen kijken. “Vroeger had ik zoveel discipline. Maar nu ben ik 15 uur van huis en bedenk ik altijd wel smoesjes om niet te trainen. Het komt er gewoon niet van.”

Geluk bij een ongeluk

Denis klopt lange dagen als chauffeur en kan steunen op zijn vriendin. “Ik heb er veel chance mee dat zij daar alle respect voor heeft. Je hebt veel chauffeurs waarbij het mislukt omdat je bijna nooit thuis bent. En als je dan al thuis bent, dan ben je vaak kapot. Maar mijn vriendin staat elke nacht mee op. Ze laat de hond mee uit en maakt mijn rugzak. Ik heb een goede vrouw. Schaars te vinden vandaag de dag.” (lacht)
Op de Paralympics van 2014 in Sochi kon Denis zich Europees kampioen kronen bij de snowboardcross. Hij kijkt met trots terug op zijn prestatie van toen en hij put kracht uit de ontmoetingen die hij heeft gehad met andere atleten: gewezen soldaten, personen die botkanker hadden gehad of mannen die in een accident betrokken waren net zoals hij. “Het ongeluk heeft mij het geluk gebracht dat ik naar daar ben kunnen gaan,” mijmert Denis. “Ik heb er toen zelf heel wat geld moeten voor insteken. Maar je krijgt er veel voor terug, qua ervaring en levenslessen.”
De laureaat op de piste mag zich nu koning van de weg noemen. Of is het Basile die daar de plak zwaait? De zon komt stilaan op en de viervoeter kijkt tussen ons in naar het heuvelachtige landschap dat zich uitstrekt voorbij de Franse grens. Het respect voor vrachtwagenchauffeurs is wat verloren, vindt Denis. “Mensen zouden op zijn minst één dag met een camion moeten meerijden. Zodat men beseft wat gevaarlijk is. Een truck staat niet direct stil als die remt. Snij dus geen vrachtwagen de pas af om toch maar die afrit te kunnen halen.”
Een warm pleidooi: laat die vrachtwagen toch gewoon invoegen voor jou op de snelweg, ook al ben je nog zo gehaast. “Je zal misschien een paar seconden kwijt zijn, maar daarna duw je gewoon je pedaal in en heb je die tijd weer ingehaald,” zegt Denis. Met een hoffelijk gebaar zou je deze man althans helemaal gelukkig kunnen maken.