De kunst van het tussen de regels door lezen
Op 10 maart werd een grote Litouwse transporteur schuldig bevonden aan een reeks overtredingen van de wetgeving op het wegtransport. 39 chauffeurs werden tewerkgesteld in België en Nederland, en met een minibus naar de Benelux gebracht om vervolgens slechts om de vijf tot twaalf weken naar hun land terug te keren. Dat bleek uit een onderzoek van de Nederlandse vakbond FNV. Er was dus een vermoeden dat het ging om een overtreding van de cabotageregels. Wat zes chauffeurs betreft, werd het bedrijf ook schuldig bevonden voor het te laat uitbetalen van het loon.
De correctionele rechtbank in Brugge veroordeelde het bedrijf tot een stevige boete en een schadevergoeding aan de zes chauffeurs die zich burgerlijke partij stelden voor bedragen die opliepen tot 69.201 euro. De oprichter van het bedrijf werd ook veroordeeld tot een boete en een gevangenisstraf van zes maanden met opschorting.
“Het vermoeden van mensenhandel werd niet weerhouden, maar…”
Tot daar toe gaat het om een eerder klassieke zaak. We kregen een tip van een trouwe informant, die ons attent maakte op het verslag van de FNV. In vergelijking met het vonnis dat we konden inkijken, maakt dat verslag enkel melding van de ten laste gelegde elementen, zonder te vermelden dat de beschuldiging van mensenhandel niet door de rechtbank werd weerhouden.
Het Litouwse bedrijf reageert dan weer op een even vage manier door te stellen dat de rechtbank oordeelt dat het bedrijf op een menselijke manier omgaat met zijn chauffeurs. Dat klopt natuurlijk niet: de rechtbank vond de bewijzen die de aanklager aanbracht gewoon niet voldoende overtuigend om de aanklacht van slechte behandeling hard te maken. Maar het volstond om even rond te wandelen in de haven van Zeebrugge om een indruk te krijgen van de levensomstandigheden van de chauffeurs (vaak Oekraïners en Wit-Russen), die ronduit abominabel waren (geen stromend water, één enkel plastic toilet, …). Omstandigheden die het Litouwse bedrijf toeschrijft aan de Haven zelf, die weinig ter beschikking zou stellen aan de chauffeurs.
Omdat de inbreuken vastgesteld werden voor het in voege treden van het Mobility Package, was het moeilijk om de Litouwse transporteur te veroordelen voor dat luik van het dossier. Tegenwoordig moeten transporteurs zelf de nodige maatregelen nemen om de fatsoenlijke leefomstandigheden van zijn chauff eurs te garanderen. En de CEO van de Litouwse transporteur zou zeker geweten hebben aan welke regels hij zich zou moeten houden, aangezien hij ook (kortstondig) viceminister van transport was in zijn land (iets wat het bedrijf op zijn website niet onder stoelen of banken steekt). Dura Lex, Sed Lex!
Claude Yvens,
Hoofdredacteur.
