Volgens John Pescatore, directeur Emerging Security Trends bij SANS (een organisatie gespecialiseerd in cybersecurity training en certificering), houdt de logistieke sector nog te weinig rekening met het risico van hacken.

Pescatore meent dat het probleem bij de wortel ligt: “Te vaak worden beslissingen in de toeleveringsketen genomen zonder zelfs maar aan cybersecurity te denken. Leveranciers en partners worden niet beoordeeld op de cyberbeveiligingsrisico’s die gepaard gaan met het gebruik van hun producten of diensten, of met online contact met hen.” In het beste geval wordt aangenomen dat men wordt gedekt door de verzekeringspolis van de leverancier of partner in kwestie.

Volgens Pescatore gaan bedrijven pas na een incident gebruikmaken van gespecialiseerde cyberbeveiligingsdiensten om hun risico’s te beoordelen: “Deze spelers kunnen risico’s alleen beoordelen op basis van extern zichtbare parameters, maar ze kunnen snel reageren als de status van het risico verandert. De toegang van externe providers wordt dan veel veiliger dankzij de invoering van multifactorauthenticatie voor alle toegang op afstand, waardoor phishing-aanvallen moeilijker worden.”

Dit is echter niet voldoende. Bij de selectie van logistieke partners moet ook een cyberbeveiligingscriterium worden ingevoerd: “Organisaties moeten beter leren herkennen welke risico’s leveranciersverbindingen waarschijnlijk voor hun bedrijfsprocessen vormen, vooral omdat hackers kunstmatige intelligentie zullen gebruiken om gerichtere aanvallen uit te voeren. Aan de andere kant kunnen vaardige verdedigers deze zelfde technologieën gebruiken om verdachte elementen sneller en nauwkeuriger op te sporen. Dit betekent het ontwikkelen van de tools en vaardigheden om snelle beveiligingsbeoordelingen uit te voeren zonder verstoring of vertraging te veroorzaken, en om potentieel risicovolle partners te monitoren als het bedrijf niet zonder hen kan.”