De belangrijke kwestie van de herziening van de CO2-normen voor vrachtwagens heeft gisteren een beslissende stap voorwaarts gezet, nu de Raad en het Parlement het eens zijn geworden over een tekst waarin ambitieuze doelstellingen zijn vastgelegd voor fabrikanten van vrachtwagens, maar geen bindende aankoopdoelstellingen voor de bedrijven die de vrachtwagens gebruiken.
Fabrikanten moeten de gemiddelde uitstoot van hun nieuwe vrachtwagens in 2030 met 45%, in 2035 met 65% en in 2040 met 90% verminderen ten opzichte van het basisjaar 2019/2020. Het ‘harde’ voorstel van de Commissie is dus aangenomen. Deze doelstellingen zullen ook gelden voor bepaalde voertuigtypes die voorheen niet onder de richtlijn vielen, zoals vuilniswagens. Dit betreft ongeveer 7% van het wagenpark in Europa.
Op een bepaald moment was er sprake van om in de tekst een verplichting voor wagenparken op te nemen om een bepaald aantal of percentage nulemissie-vrachtwagens aan te schaffen, opnieuw met gefaseerde en steeds strengere doelstellingen. “Dit was een idee van het Parlement, dat de Commissie wilde dwingen bij het Parlement en de Raad een wetgevingsvoorstel in te dienen met bindende doelstellingen voor nulemissie voor de voertuigen van grote wagenparkexploitanten. In de consensustekst van gisteren wordt een dergelijke verplichting niet genoemd, maar er staat wel in dat de Commissie verschillende opties moet evalueren om de invoering van emissievrije voertuigen in grote wagenparken te versnellen”, legt IRU-woordvoerder John Kidd uit.
De IRU is blij met de wending in de gebeurtenissen en gelooft dat het aan de marktkrachten zal zijn om te beslissen hoe snel elektrische of waterstofaangedreven vrachtwagens in gebruik zullen worden genomen. Politiek gezien is de zaak in ieder geval doorverwezen naar de volgende Commissie.
