Dit artikel verscheen in TRANSPORT Management 122

De werkweek van Kristof Pattyn start meestal op zaterdagmiddag wanneer hij met zijn vrachtwagencombinatie vertrekt richting het zuiden. Geconditioneerde goederen en particuliere verhuizingen vormen hierbij de belangrijkste producten die de zelfstandige chauffeur uit Roeselare vervoert.

“De eerste jaren van mijn loopbaan waren in loondienst van mijn familie die een transportbedrijf hadden. Maar vrij snel kwam ik er achter dat ik mijn eigen koers wilde varen. Na vijf jaar heb ik de knoop doorgehakt en de overstap gemaakt naar het zelfstandig ondernemerschap. Een beslissing waar ik nu, ondertussen meer dan 25 jaar geleden en een achttal versleten vrachtwagens later, nog altijd voor de volle 100% achter sta”.

Aan het woord Kristof Pattyn (54 jaar) uit Roeselare. “Sinds de opstart heb ik er steevast voor geopteerd om niet uit te groeien tot een groter transportbedrijf. Gezien het op vandaag steeds moeilijker wordt om geschikt personeel te vinden ben ik ervan overtuigd dat ik toen en nu nog altijd een goeie keuze gemaakt heb.”

Koeltransport richting Zuid-Europa van kleine deelladingen is de specialiteit van het bedrijf, waarbij makkelijk een 15-tal klanten per rit moeten worden bevoorraad. “Italië en Spanje, inclusief de Spaanse eilanden, zijn goed voor 95% van mijn transportopdrachten. In de meeste gevallen bestaat de heenreis uit groenten, fruit of planten en wordt er als retour vaak eenzelfde soort van goederen terug geladen. Meestal kan ik rechtstreeks laden bij de kleine lokale producenten waar het er toch net iets anders aan toe gaat dan bijvoorbeeld de grote bedrijven waar er gewerkt wordt met tijdssloten en er toch net iets meer bureaucratie heerst. Vaak komen dezelfde klanten terug, waardoor je toch een zeker band gaat opbouwen en hen persoonlijk begint te kennen. Je bent geen nummer voor vele van hen en ze appreciëren het werk dat je doet.”

Volledige hebben en houden

Voor Spanje is het verhaal ongeveer gelijklopend aan dat van Italië, maar daar is er wel een ander soort van klanten bijgekomen namelijk: Belgen met een tweede verblijf aan de Costas of zij die ervoor kiezen om daar een nieuw bestaan uit te bouwen.

“In het begin vervoerde ik af en toe eens een inboedel van een woning richting Spanje, maar door de mond-aan-mond reclame is de vraag toch gevoelig toegenomen. Van volledige inboedels inclusief de auto tot gewoon mensen die hier een fiets gekocht hebben om daar te gaan fietsen, je kunt het zo gek niet bedenken of ik zal het wel al vervoerd hebben.”

In de loop van de week worden de goederen aangevoerd tot bij Kristof thuis of haalt hij of zijn vrouw de goederen op, om dan vervolgens aan het puzzelen te gaan zodat alles meekan. Op zaterdagmiddag vertrekt Kristof dan richting het Zuiden zodat hij reeds op maandag de eerste klanten kan beleveren.

“In het verleden reed ik altijd met een trekker-oplegger combinatie maar om te rijden in de vaak te smalle steegjes in het zuiden, heb ik mij voor het eerst een combiwagen aangeschaft, maar dan nog is het vaak krap om overal bij te kunnen. Dit type van werk maakt het voor mij wel heel leuk en super afwisselend en bovendien ben je altijd welkom. Minder leuk is misschien wanneer je langs de trappen naar boven moet met een loodzware tafel!

Wanneer er echter verhuizingen plaatsvinden in de omgekeerde richting dan mag je er vanuit gaan dat de douane aan de Spaans/Franse grens nauwlettend gaat controleren. Maar goed dat zijn zaken die inherent zijn aan hun job. Maar vele particulieren klanten zijn zich hiervan niet bewust dat de douane kan controleren en kijken dan soms wel eens verbaasd wanneer ze zien dat er dozen werden opengemaakt. Maar met de nodige uitleg is dit euvel snel opgelost.”

Dan nog liever regionaal!

“Het transport is over die meer dan 25 jaar sterk veranderd, voornamelijk het verkeer is erg toegenomen. Persoonlijk zou ik niet kunnen aarden mocht ik nationaal moeten rijden: waar je vroeger nog een soort van ochtend- en avondspits had, is het nu eigenlijk een continue opstopping van het verkeer geworden, zeker rond Antwerpen.

Ik denk dat ik dan nog liever regionaal zou willen rijden dan iedere dag richting Antwerpen of Brussel uit te moeten. In mijn beginjaren zag je onderweg nog heel wat Belgische chauffeurs in het Zuiden, maar eenmaal je voorbij de 800 km grens bent, zie je hun aantal vlug afnemen en zijn het bijna allemaal wagens met Oost-Europese nummerplaten. Ik kan mij echter niet van de indruk ontdoen dat er hierin toch een kentering aan het komen is en er terug meer bedrijven met Belgische chauffeurs worden ingezet op de langere afstanden. Ik vermoed dat betrouwbaarheid van de geleverde service hier voor een stuk mee te maken heeft.”

Door wekelijks te rijden naar bepaalde landen, weet iedere chauffeur wel waar hij of zij goed kan eten of waar het veilig is om te overnachten. “Ik probeer zoveel mogelijk snelwegparkings te vermijden om te overnachten, zeker in Frankrijk vanwege de veiligheid en de toch wel vele diefstallen die er plaatsvinden. Recent was ik nog noodgedwongen om er gebruik van te maken omdat mijn rijtijd erop zat. ‘s Morgens moest ik jammer genoeg vaststellen dat één van mijn dieseltanks leeggezogen was, gelukkig maar een 200 liter, de Litouwse chauffeur die naast mij stond had meer pech want hij was meer dan 1200 liter gestolen.

Ik hoor ook regelmatig over vrachtwagens die bijna volledig gestript worden voor onderdelen. Als chauffeur of ondernemer kun je je hier amper tegen wapenen. Hierdoor denk ik dat er toch reeds verschillende mensen afgehaakt hebben. Maar het is een realiteit waar je als chauffeur moet leren mee leven zeker? Maar ondanks dit, blijf ik mijn beroep nog altijd graag uitoefenen en zou een 9 to 5 job binnen vier muren niks voor mij zijn”, concludeert Kristof, klaar om terug te vertrekken naar zijn geliefde zuiden.

_

Kristof Pattyn in een notendop

• 54 jaar oud
• Woont in Roeselare
• Getrouwd met Roos Claus
• Sinds 1996 zelfstandig
• Specialiteit: verhuis- en koeltransport naar Italië en Spanje

Kristof vertrekt op zaterdagmiddag zodat hij reeds op maandag de eerste klanten kan beleveren.

Van een leuke job gesproken…