Alles gaat omhoog!
Meer dan enige andere economische sector wordt het wegvervoer geconfronteerd met een aanzienlijke toename van de kosten. De oorzaken? Die zijn talrijk en welbekend. Om te beginnen is er de hoogte van onze loonkosten. Gehandicapt door de automatische indexering is dit een actieve factor bij het onvermijdelijke verlies aan concurrentievermogen ten opzichte van buren die, naar het voorbeeld van Duitsland, de loonmatiging praktiseren. Daarnaast heeft de sterke stijging van de brandstofprijzen de rekeningen van de ondernemingen hard getroffen. Bovendien doemen nieuwe lasten en andere verhogingen op aan de horizon. Zo blijkt de prijs van een Euro 6-truck enkele duizenden euro’s duurder te zijn dan die van zijn Euro 5-tegenhanger. En bij onze Franse buren zal de ecotaks binnenkort de marges van de vele Belgische vervoerders die de Franse wegen doorkruisen, verminderen. Aan de andere kant van onze grenzen dreigt de Duitse Maut: de regering van Berlijn is inderdaad van plan die uit te breiden tot alle nationale wegen. Hoe te reageren? Er zijn geen 36 oplossingen: het is meer dan ooit noodzakelijk om deze stijgingen geheel of gedeeltelijk door te rekenen in de verkoopprijzen. “Dat is makkelijker gezegd dan gedaan”, hoor ik u zeggen. Dat moet ik toegeven. Maar waarom zouden we niet voortgaan op wat een multinationale groep als DHL onlangs heeft gedaan met de aankondiging via de pers van de verhoging van zijn transportprijzen met 3,5 %? Een andere onmiddellijk te ondernemen actie is: stop vrachtwagens te laten rijden die niet opbrengen! Onlangs werd een geval gemeld van een transporteur die accepteert om elke maand 1.000 euro per truck te verliezen om een trafiek te behouden… Zoiets moet verbannen worden. Het is beter om te doen zoals sommigen onder ons die niet meer aarzelen om hun vloot te verkleinen en in te zetten op echt rendabele trafieken. Het behoud van de (magere) marges van het wegtransport is alleen op die manier mogelijk.
