Het zou verkeerd zijn te denken dat Europa na de invoering van het mobiliteitspakket minder vaart zal zetten achter de hervormingen van het wegvervoer. Verscheidene hete hangijzers zullen in de komende weken en maanden waarschijnlijk een impuls krijgen.
Ten eerste moeten sommige aspecten van het mobiliteitspakket (met name de wijze waarop de nieuwe regels worden gehandhaafd) in september nog door de Commissie en de lidstaten worden goedgekeurd. Dit is met name nodig opdat alle staten hun toezichtsverplichting beginnen uit te oefenen.
De andere beslissingen die voor het eind van het jaar zullen worden genomen, zullen echter betrekking hebben op de vrachtwagen zelf. Drie kwesties zijn nauw met elkaar verbonden:
- de vaststelling van de toekomstige Euro 7-norm (en de testprocedures die daaraan gekoppeld zullen worden), die een grote invloed zal hebben op de extra kosten van vrachtwagens. Om redenen van volksgezondheid zal deze norm de fabrikanten dwingen de uitstoot van fijne deeltjes verder te beperken.
- verwacht wordt dat de Commissie in het vierde kwartaal de doelstellingen voor de vermindering van de CO2-uitstoot die zij voor de fabrikanten heeft vastgesteld, zal verhogen. De streefcijfers voor 2025 (-15% ten opzichte van een basisjaar 2019/2020) lijken relatief gemakkelijk haalbaar, en het zijn de streefcijfers voor 2030 (-30% ten opzichte van het basisjaar) die nog stringenter zouden kunnen worden gemaakt. Het doel is de verkoop van emissievrije vrachtwagens zoveel mogelijk af te dwingen.
- tegen het einde van het jaar moet elke lidstaat weten hoeveel laadstations en waterstofstations hij in 2025 en 2030 op zijn grondgebied zal moeten installeren. De AFIR-richtlijn (Alternative Fuels Infrastructure Directive) zal de basis vormen voor nieuwe aanbestedingen voor de exploitatie van snelwegstations in bijvoorbeeld Vlaanderen en Wallonië, maar dat niet alleen.
